Kotły węglowe, jak każdy rodzaj pieców na paliwo stałe, podlegają ściśle określonym normom. Jeśli zastanawiamy się co oznaczają klasy kotłów węglowych, warto przyjrzeć się aktualnie obowiązującym restrykcjom prawnym, z których wynika klasowość tego rodzaju sprzętu.
Jeszcze do 2012 roku obowiązywała norma dotycząca wymagań emisyjnych, nr EN 303-5:2002, w której wyróżniono klasę 1, klasę 2 oraz klasę 3. Najwyższy numer oznaczał klasę najlepszą. Kotły klasy pierwszej mogły emitować 12500 – 25000 mg/m3 CO, 1250 – 2000 mg/m3 OGC i 180 – 200 mg/m3 pyłu, piece drugiej klasy: 2000 – 8000 mg/m3 CO, 150 – 300 mg/m3 OGC i 125 – 150 mg/m3 pyłu, natomiast piece klasy trzeciej: 1200 – 5000 mg/m3 CO, 80 – 150 mg/m3 OCG oraz 125 – 150 mg/m3 pyłu.
Zaktualizowana i obecnie obowiązujące norma EN 303-5:2012, jest o wiele bardziej restrykcyjna i dzieli kotły również na 3 klasy: trzecią, czwartą oraz piątą (najlepszą). I tak: dopuszczalna emisja CO dla kotłów klasy trzeciej wynosi 1200 – 5000 mg/m3, dla kotłów klasy czwartej: 1000 – 1200 mg/m3, natomiast dla kotłów klasy piątej: 500 – 700 mg/m3. Jeśli chodzi o wydzielanie OCG, piece klasy trzeciej mogą emitować go maksymalnie 80 – 150 mg/m3, piece klasy czwartej: 30 – 50 mg/m3, z kolei np. kotły węglowe 5 klasy: 20 – 30 mg/m3. Kwestia produkcji pyłów również uległa zaostrzeniu: kotły klasy trzeciej mają normę między 125 a 150 mg/m3, kotły klasy czwartej – między 60 a 75 mg/m3, natomiast piece klasy piątej: między 40 a 60 mg/m3.
Im wyższa klasa kotła tym mniejsza jest produkcja szkodliwych substancji, a zarazem tym lepszy i bezpieczniejszy jest piec, którego używamy. Jeśli więc zakupujemy tego rodzaju sprzęt (sprawdź: kocioł co żeliwny), który służyć ma nam latami, warto aby prezentował on jak najwyższą klasę.
