Do wykrywania różnych nieciągłości powierzchniowych w konstrukcjach metalowych są powszechnie wykorzystywane badania nieniszczące metodą penetracyjną. Wykonuje się je zarówno ręcznie, jak i za pomocą nowoczesnego systemu automatycznego. Polegają one przede wszystkim na nanoszeniu na dany materiał specjalnego penetrantu o działaniu barwiącym, a następnie analizie jego rozkładu w otworach. Dodajmy, że omawiana metoda jest polecana głównie do weryfikowania jakości elementów stalowych, żeliwnych, ceramicznych i wykonanych z innych metali nieporowatych.
Badania penetracyjne wykorzystuje się m.in. do wykrywania pęknięć, zawalcowań, niespawów, porowatości, a także przyklejeń brzegowych. Ich podstawowe atuty to względna prostota, brak wymogu posiadania wysokich kwalifikacji, duża precyzja, stosunkowo niski koszt oraz potwierdzona skuteczność. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ta metoda doskonale sprawdza się przy materiałach zróżnicowanych pod względem kształtu oraz rozmiaru. Kluczową rolę odgrywają tutaj dwa rodzaje penetrantów – barwne lub fluorescencyjne. Najczęściej mamy jednak do czynienia z badaniami penetracyjnymi fluorescencyjnymi, bo są znacznie dokładniejsze.
Oto przebieg całego procesu:
– dokładne oczyszczenie powierzchni danego elementu z kurzu, rdzy, olejów i smarów
– naniesienie penetrantu fluorescencyjnego, który wnika w nieciągłości materiałowe
– użycie lampy emitującej promieniowanie ultrafioletowe w celu ukazania wszelkich wad
– usunięcie nadmiaru penetrantu
– zastosowanie tzw. wywołacza, dzięki któremu pojawią się wyraźne wskazania nieciągłości
